त्या तिच्या नयनात गहिर्या, भाव माझे गुंतले...
ती सखी लाजली अशी की, शब्द माझे संपले...
मोकळा मग श्वास झाला, धन्य झाल्या भावना;
भास मज झाला असा की, आज जग मी जिंकले...
सावरले मन, बावरले मन, धुंद झाले अन् वेडावले;
पुन्हा त्या क्षितीजास हळव्या, मी नाजुकतेने स्पर्शिले...
तिने माळूनी गजरे कुंतली, मज केले भावगंधीत;
जणू सुगंधाचे पावसाळे, अंगणी माझ्या वर्षिले...
हास्य तिचे निर्मळ, गेले करुनी घाव ह्रदयी;
फिरुनी तिने मागे पुन्हा मग, वेदनेला चुंबीले...
ती सखी लाजली अशी की, शब्द माझे संपले...
0 comments:
Post a Comment