निळसर होती नदी ...

निळसर होती नदी
आभाळ घेवून जगणारी
त्या कोसळत्या सरींसंगे
विमुक्त ढगात उधळणारी....
निळसर होती नदी ...

कळल नाही दुःख तीच
दिसली नाही आसवं,
भावनांचा तो प्रपात,
आठवणींची कासवं...
येता जाता वाटसरूच्या
पावूलात विनये घोटाळणारी
निळसर होती नदी ...
आभाळ होवून जगणारी..

आला खडक, दिली धडक,
कधी ओले डोळे भडक,
गर गर गिरकी,
फ़िर फ़िर फ़िरकी,
भोवर्यात येता ओढणारी
निळसर होती नदी ...
आभाळ होवून जगणारी..

आता नाहि गेली कुठे,
दिसे तेही वाटे खोटे
सुकलेल्या लव्हाळीला
लपवू पाही दगड, गोटे.
कुण्या डबक्यात दिसली आसवे!
आणि मासळी तडफडणारी!
निळसर होती नदी ...
आभाळ होवून जगणारी..
निळसर होती नदी ...
आभाळ होवून जगणारी..